نقد سریال LOST

نگاهی به چند سریال محبوب بین‌المللی
سریال می‌سازند!

گمشدگان1

شما چه‌قدر سریال می‌بینید؟! و در این تماشای دنباله‌دار، به دنبال چه هستید؟ به عبارت روشن‌تر، از یک سریال چه انتظاراتی دارید؟ فقط به دنبال سرگرمی و  گذران اوقات فراغت هستید یا در ازای معامله‌ی زمانتان، به کسب چیز باارزشی در کنار سرگرمی فکر می‌کنید؟ این‌ها سوالاتی بودند که باعث شدند به فکر بررسی هرچند اجمالی، سریال‌های معروف دنیا در این ستون کوچک بیافتم و حاصل، نوشته‌ی پیش روست. هفته پیش قسمت اول پرونده نگاهی به سریال‌های خارجی را در همین ستون خواندید. در آن نوشته، به سریال معروف «فرندز» پرداخته‌ و قول داده‌بودیم در قسمت دوم نگاهی داشته‌باشیم به سریال معتبر و پربیننده‌ی «لاست» محصول سال‌های 2004 تا 2008 که از شبکه ABC پخش شده و با استقبال گسترده‌ی مخاطبین همراه بوده‌است.

      

«لاست» و تجربه‌ی گم‌شدن در زمان و مکان!

داستان «لاست» از آنجا شروع می‌شود که هواپیمای مسیر سیدنی-لس‌آنجلس، بر فراز جزیره ناشناسی در اقیانوس آرام دچار سانحه می‌شود و سقوط می‌کند. اما گروهی از مسافران این پرواز جان سالم به در می‌برند و به انتظار کمک می‌نشینند. تا اینکه بعد از گذشت چندین روز هیچ خبری نمی‌شود و ناچار می‌شوند از پس زندگی در یک جزیره متروک در منطقه‌ای گرمسیر بربیایند و این آغاز ماجراست چرا که از شواهد امر پیداست که جزیره متروک نیست و «دیگران»ی در جزیره زندگی می‌کنند چون شب‌ها صداهای وحشتناکی شنیده می‌شود و روزها اتفاقات عجیبی می‌افتد.

سبک کلی سریال معما گونه‌است و با یافتن هر پاسخ چندین سوال تازه بوجود می‌آید. هر قسمت 42 دقیقه‌ است که علاوه بر ماجرای اصلی، هر بار که شخصیتی در مرکز توجه قرار می‌گیرد، گذشته‌ای از او نمایش داده می‌شود که اطلاعاتی مربوط به دورهٔ قبل از سوار شدن به پرواز به ما می‌دهد و به کمک همین فلاش‌بک‌ها مخاطب به تدریج با زندگی شخصیت‌های اصلی داستان آشنا می‌شود. شخصیت‌هایی که هر کدام از یک نژاد، طرز تفکر و فرهنگ متفاوتند و این‌گونه مخاطب متوجه عکس‌العمل‌های کاراکترها که ریشه در گذشته‌ی هرکدامشان دارد، می‌شود. در این سریال از هر قاره، نماینده‌ای وجود دارد. از آسیا، استرالیا، آمریکا، اروپا، آفریقا و حتی قطب که یک خرس قطبی است! شاید یکی از مسائلی هم که باعث جذب بی‌سابقه مخاطب برای این سریال شده، همین نکته‌ی ظریف باشد که باعث می‌شود تقریبا تمام بینندگان به راحتی با شخصیت‌ها همزادپنداری کنند.

شاید شما هم تا اینجا تصورتان نسبت به این سریال، چیزی شبیه «رابینسون کروزوئه» بوده. بله! خیلی از بینندگان هم ابتدا همین تصور را داشته‌اند. اما
«گمشدگان» یک مجموعه علمی تخیلی است که توجه ویژه‌ای به علوم مختلف از جمله روانشناسی، جامعه‌شناسی و فلسفه دارد و حتی نام بازیگران سریال از نام فلاسفه‌ای چون جان لاک، دیوید هیوم و ... گرفته شده‌است!
«لاست» یک تیم 18 نفره نویسندگی دارد که تعریف جدیدی از کاربرد فلاش‌بک ارائه داده‌اند. بیننده با این فلاش‌بک‌های بی‌شمار، به دنبال جمع‌آوری تکه‌های پازل به ظاهر بی‌انتهایی می‌رود و خیلی زود می‌فهمد که این یک سریال برای دیدن و رد شدن، نیست. نکته تامل‌برانگیز دیگری که در این سریال وجود دارد این است که مجموعه متکی به یک قهرمان نیست. بلکه هر شخصیت در زمانی که مورد توجه قرار می‌گیرد، سعی می‌کند در واقع خودش را پیدا کند و از رنج‌های درونی‌اش رها شود.

سریال Lost (گمشدگان) که سه سال از شبکه ABC پخش شده. مجموعه‌ای پرطرفدار و جنجالی است که تا به حال در سه فصل (هر فصل 23 اپیزود 42 دقیقه‌ای) ساخته و پخش شده و اپیزودهای مختلفی از فصل چهارم آن نیز در سایت سریال، برای علاقمندان گذاشته‌شده تا بتوانند قبل از پخش فصل چهارم، آنها را ببینند. گمشدگان طی سه سال نمایش، جوایز زیادی کسب کرده و چند صدهزار نفر، قسمت‌های مختلف آن را از شبکه‌ بیت تورنت و شبکه‌های پی‌توپی، دانلود کرده و دیده‌اند. لاست تصاویر زیبایی دارد چون در جزایر قناری تصویربرداری شده و به دلیل بازیگران پرتعدادش، سریال پرهزینه‌ای نیز به شمار می‌رود.

خیلی عجیب نیست که وقتی یک فیلم یا سریال بین مردم محبوب می‌شود، تعداد بی‌شماری وبلاگ و وبسایت برایش ساخته شود اما با یک سرچ ساده اینترنتی متوجه می‌شوید که وبلاگها و وبسایتهایی که به طور اختصاصی برای سریال «لاست» راه‌اندازی شده‌اند، بیشتر از حد معمول هستند تا آنجا که حتی روزنامه‌های معتبر «واشنگتن پست» و «یواس‌ای تودی» همزمان با پخش فصل دوم این سریال اقدام به راه‌اندازی وبلاگ‌های ویژه برای علاقه‌مندان آن کرده‌اند که نشان از محبوبیت ویژه‌ی این سریال در سراسر جهان دارد. اما جالب‌تر اینکه ده‌ها کتاب در مورد محتوای ادبی، فلسفی، جامعه‌شناسی و… این سریال به چاپ رسیده است. برای درک بهتر محبوبیت و تاثیرات این سریال، بد نیست نظر دو بیننده ایرانی که در وبلاگشان درباره این سریال، نوشته‌اند را هم ذکر کنم. یکی از بینندگان در وبلاگش این‌گونه می‌نویسد:« غیر ممکنه شما این سریال رو تماشا کنید و حاضر نشید که راجع به بعضی از مسایل مورد بحث در سریال سرچ کنید و سوال براتون پیش نیاد. خود من که خیلی چیزها از این سریال یاد گرفتم تازه خیلی مواقع هم حتی خوابش را می‌دیدم!» و این هم یک نظر تامل‌برانگیز:« گم‌شدگان را چه ساده ببینید چه پیچیده، باز هم از آن لذت خواهید برد. چرا که موقعیتى خلق مى‌کند که تمام انسانها خواهان تجربه‌اش هستند. گم شدن و فراموش کردن زندگى پیشین، که می‌تواند شامل تغییر هویت، فراموشى خطاهاى گذشته و آغاز کردنى دیگر باشد، این گم شدن تنها مکانى نیست و زمانى نیز هست.»
منبع :روزنامه اصفهان زیبا، صفحه سینما و تلویزیون، پنجشنبه 2خرداد 1387

نقد بازی Call of Duty: World at War

نقد بازی Call of Duty: World at War

ناشر: Activision
سازنده:Treyarch
ژانر: First-Person Shooter
پلتفرم ها: DS,PS3,WII.X360.PC
تاریخ عرضه: 28 Novambr

بازی Call of Duty: World at War که در زمان جنگ جهانی دوم به وقوع میپیوندد . بازی از همان موتور Call of Duty 4 که در واقع نسخه ارتقا یافته همان Quake 3 هست بهره میبرد .

برای اولین بار در سری Call of Duty شما از قابلیت co-op میتوانید استفاده کنید . همچنین در قسمت مولتی پلیر از المنت های squad-based و همیچنین استفاده از وسایل نقلیه استفاده شده است . بازی توسط Treyarch برای PS3.X360.PC و Wii در حال ساخت است . یک تیم جداگانه در Treyarch در حال ساخت نسخه Wii هست . در واقع منبع خبر چنین حدس زده که بازی کمترین اختلاف بازی های Next -Gen و Wii در بین بازی این نسل Wii باشد . همچنین همانطور که نسخه های Next -Gen از موتور Call of Duty 4 استفاده میکنند ظاهرا نسخه Wii هم از این موتور استفاده میکنه . همچنین نسخه Wii از Wii Zapper هم ساپورت میکند . بازی در Pacific theatre اتفاق میافتد و جنگ بین ژاپنی ها و امریکایی ها اختصاص دارد.

Call of Duty: World at War

Call of duty:Modern Warfare که سال پیش منتشر شد چیزی بیش از یک بازی بود.اولین کاری که این بازی انجام داد این بود که سری call of duty را از زیر سایه ی جنگ جهانی دوم در آورد و آن را تقریباٌ به 60 سال بعد برد.نتیجه ی نهایی،بازی ای بود که از جدیدترین تجهیزات امروزی بهره می برد و میدان های نبرد فراموش نشدنی ای را برای شما به ارمغان می آورد.از آن به بعد یک سوال بزرگ در ذهن بازیبازها شکل گرفت.با پنجمین شماره ی COD چه کار خواهند کرد؟حالا به این سوال پاسخ داده شده:بازگشت به جنگ جهانی دوم.اما به جای اینکه این اقدام یک گام رو به عقب باشد،COD:World at War در حال تبدیل شدن به یک اثر منحصر به فرد در این ژانر تاریخی است.شرکت Treyarch سازنده ی بازی بر این باور است که هنوز ناگفته های زیادی از جنگ جهانی دوم باقی مانده و سعی دارد با الهام از Modern Warfare و استفاده از تکنیک های جدید و فضاهای مناسب بازی اثر به یاد ماندنی ای را خلق کند.

مهمترین و واضح ترین الهامی که از Modern Warfare در World at War شده است فرم بالغ و گاهی اوقات بی رحم روایت داستان است.چیزی که در 3 شماره ی اول بازی دیده نمی شد.World at War در حالی آغاز می شود که کارکتر شما در یک آلونک در ساحل Makin Atoll حبس شده است.یک افسر ژاپنی در برابر شما ایستاده و خواستار اطلاعاتی از یک تفنگدار دریایی زخمی عضو گروه شماست.سپس او سیگار روشنش را روی صورت این سرباز زخمی خاموش کرده و با استفاده از یک چاقو پایان خونینی به دردهای او می دهد.اما قبل از اینکه شما هم با یک چنین تقدیری رو به رو شوید نیروهای کمکی از راه می رسند و شما را فراری می دهند.در حالیکه pistol ای در دست دارید آماده هستید که اولین مرحله ی World at War را آغاز کنید.

بعد از دقایق ابتدایی نبرد در ساحل Makin که جلوه های بصری جالبی از آلونک های در حال انفجار و آب اقیانوس که نور مهتاب بر آن افتاده را به شما ارائه می کند جوخه ی تفنگداران دریایی راهش را به جنگل اطراف باز می کند.این جاست که شباهت های World at War به شماره های قبلی COD رو به کاهش می گذارد. یکی از بزرگترین مناطق تمرکز Treyarch به تصویر کشیدن ژاپنی های سلطنتی به عنوان سربازهایی بسیار متفاوت نسبت به آلمان ها(که تا مدت زمان زیادی تنها دشمنان موجود در سری بودند) است.علاوه بر تغییرات واضح در ظاهر و زبان،Treyarch تاکتیک های بسیار متفاوتی را برای آنها در مبارزه با شما طراحی کرده است.تحت دستورالمعل Bushido،ژاپنی ها بیشتر با تمرکز بر حملات پارتیزانی می جنگند.اولین مثال برای این مورد زمانی است که گروه شما در حال عبور از یک جنگل تاریک و گذشتن از تعداد زیادی جسد است.اما در واقع ژاپنی ها فقط تظاهر به مردن کرده اند؛آنها سریعاٌ بلند می شوند و از پشت به جوخه ی شما حمله می کنند.یک مثال دیگر از این استایل تاکتیکی در اولین مرحله ی بازی دیده می شود.در این جا دورزن های ژاپنی عمداٌ یکی از سربازان جوخه ی شما را مجروح می کنند و هنگامی که سایر سربازان برای کمک به او می آیند از حواس پرتی آنها نهایت استفاده را می برند و آنها را یکی یکی از پا در می آورند.
از جمله تجهیزاتی که در مبارزه علیه حملات پارتیزانی به کمک شما خواهد آمد تجهیزات مبتنی بر آتش هستند.سربازان دشمن عمدتاٌ در علف ها و نیزارهای بلند و شاخ و برگ انبوه درختان پنهان می شوند،حتی می توانند از درختان بالا بروند و یک دید مناسب برای دورزنی برای خود فراهم کنند.در مرحله ی دوم ،تفنگداران دریایی ارتش آمریکا در زمینی بازتر پیشروی می کنند و این بار در روز.اما علیرغم باز بودن فضا،چمن بلند و درختان خرما در برخی از نقاط به صورت نقطه به نقطه مشاهده می شود.هنگامی که اعضای جوخه ی شما قصد عبور از این مناطق بالقوه خطرناک را دارند شما به یک آتش انداز نیاز دارید تا به وسیله ی آن سبزه زار پیش روی خود را با آتش مشتعل تخریب کنید.گاهی اوقات ممکن است کسی در لا به لای آنها حضور نداشته باشد اما گاهی اوقات خواهید دید که دشمنان جزغاله شده از چمنزار به بیرون می پرند.یکی از نکات جالب در بازی این است که اگر چنانچه دشمنی در درختی اختفا کرده باشد و شما آن درخت را به رگبار ببندید خواهید دید که دشمن مذکور از شاخه ها می افتد و از طنابی که پیش تر به عنوان محافظ به قوزک پایش بسته بود آویزان می شود.

از نظر بصری فرم جدید جنگ افزارها نشان دهنده ی این است که فرم متحول شده ای از موتور به کار رفته در عنوان چشم گیر Call of Duty:Modern Warfareرا در World at War شاهد خواهیم بود.موتور Modern Warfare پیش از این به خاطر زیبایی جلوه ها و نمایش خیره کننده ی افکت های تصویری که به طور صحیحی رندر شده اند شناخته شده بود اما حالا المان تخریب محیط نیز به آن اضافه شده است.هنگامی که در بازی چمن را مشتعل می کنید به خوبی می بینید که چگونه آتش آرام آرام پوشش گیاهی را تخریب می کند و زمین زیر آن سیاه می شود.طنابی که یک مرده را از درخت آویزان کرده می تواند در اثر شلیک کردن پاره شود.تخته پوش های سقف آلونک های ساحلی در برابر بارش گلوله دوام نمی آورند و علاوه بر همه ی این موارد Treyarchحقه های مربوط به فیزیک بازی از جمله شکسته شدن جریان آب با شلیک گلوله و ایجاد موج در آب به وسیله ی انفجار نارنجک را نیز اضافه کرده است ضمن اینکه شما قادر به شنا کردن در World at War نیز هستید.

چند تریلر از بازی:

http://www.gametrailers.com/player/38818.html

http://www.gametrailers.com/player/38799.html

http://www.gametrailers.com/player/36745.html

چند تصویر از بازی:

نقد بازی NFS: UnderCover

شاید 7 سال به نظر خیلی مدت زیادی نرسد اما در طی کل این مدت که من بازی های متفاوتی را در هر سبکی تجربه کردم تا بحال هیچ بازی را همچون NFS: UnderCover ندیدم که انواع و اقسام بازیبازان نظرات فوق العاده متفاوت و از همه مهم تر کاملا متضادی نسبت به آن داشته باشند. به طوری که می توان گفت اکثر نظرات در مورد این بازی یا 0 بود یا 10 (از ده) !

به جرات می توان گفت سری Need For Speed یکی از پر سابقه ترین و قدیمی ترین سری های مسابقه اتوموبیل رانی است که همواره با انتشار نسخه های جدید خود بازیبازان را تشنه سرعت و هیجان هرچه بیشتر می کرد. اما این یکه تازی برای Need For Speed بعد از مدتی نه چندا طولانی به پایان رسید و شرکت های بسیاری گام در عرصه انتشار بازی های Racing گذاشتند و همین امر توقع بازیبازان را از این سری محبوب و پر سابقه بالا برد.
 
 سبک سری Need For Speed از نسخه UnderGround (که تا حدودی متاثر از فیلم "سریع و آتشین” بود) به بعد تغییری تقریبا اساسی یافت و بازیباز باید از ماشین های لوکس و رویایی دل می کند و پا در عرصه مسابقات خیابانی زیر زمینی می گذاشت. این روند تا نسخه پرو استریت ادامه داشت و حال پس از یک وقفه در این روند مورد پسند طرفداران، شرکت EA بار دیگر شما را با NFS: UnderCover ، وارد عرصه مسابقات غیر قانونی و خیابانی می کند. 
 
 

 
 آخرین بازی سبک ریسینگی که من و بسیاری دیگر از بازیبازان تجربه کردیم GRID بود و با توجه به این موضوع، نمای ابتدایی NFS: UnderCover فوق العاده مایوس کننده به نظر می رسید. گیم پلی بازی به طرز محسوسی غیر طبیعی و در واقع کارتونی به نظر می رسد و فرمان ماشین که در بازی GRID کاملا حساس و نزدیک به واقعیت کار شده بود در این بازی فوق العاده کم انعطاف و قابل کنترل برای هر بازیباز مبتدی است (به زودی به این موضوع هم می رسیم). به طوری که شما حتی در شرایط رانندگی در بالاترین سرعت هرگز شاهد انحراف ماشین از مسیر اصلی به علت گرداندن اشتباه فرمان به مسیر های چپ و راست نخواهید بود. این مساله باعث می شود که در همان ابتدای بازی بازیبازان مبتدی جذب این بازی و کسانی که سابقه ی کمی بیشتری دارند تا حدود زیادی نا امید شوند.
 
 ایراد بزرگی که به طور واضح می توان در فیزیک بازی مشاهده کرد این است که در طول هر مسابقه ، مسیرهای اصلی فقط بوسیله بلوک های زرد رنگ مشخص شده اند و با توجه به برگزاری مسابقات در طول صبح و رنگ زمینه محیط بازی که آن هم همان زرد است ، شما در تشخیص مسیر مسابقه در بعضی قسمت های خاص و چند راهی دچار مشکل خواهید شد.

 
 اما خوشبختانه سازندگان بازی در بعضی قسمت های گیم پلی توجه بیشتری به خرج داده اند. بعنوان یکی از محدود نکات طبیعی گیم پلی این بازی ، می توان به گیر کردن و به چالش افتادن ماشین شما هنگام ورود به قسمت های خاکی مسیر اشاره کرد. البته این چالش فقط زمانی برای شما اتفاق می افتد که به هر سببی در این نوع قسمت های مسیر توقف داشته باشید و بخواهید دوباره حرکت کنید ؛ اما اگر شما با سرعت معمولی به مسیری خاکی وارد شوید ماشین شما دچار کوچک ترین مشکلی نمی شود و حتی کاهش سرعت نیز چندان محسوس و قابل توجه نیست.
 
 شاید در بین این کمبودهای گیم پلی ، چشم امید بازیبازان به حالت Open World بازی باشد که می توانست پس از نسخه ی محدود ProStreet بازیبازان را به طور قابل ملاحظه ای به خود جذب نماید ؛ اما همانطور که از فعل "می توانست" می توان برداشت کرد ، حالت Open World تقریبا بی هدف و خسته کننده می باشد . باید گفت در Open World این بازی دو اشکال فوق العاده چشم گیر مشاهده می شود ، که یکی از آن ها خلوت ، ساکن و مرده بودن محیط شهری است. شاید درست نباشد در این مورد به نکته خاصی اشاره کنیم و فقط کافیست بگوییم هیچ فعل و انفعالی در شهر رخ نمی دهد که بتواند بازیباز را راضی کند که مردم زیادی در این شهر زندگی ، کار و رفت آمد می کنند. این مساله را در طول اکثر مسابقات می توانید به وضوح دریابید.
 
 اما اساسی ترین مشکل حالت Open World این است که شما نمی توانید با ماشین خود به نقطه برگزاری مسابقه ای بروید و وارد آن شوید یا حتی اینکه در حالت ازاد به گاراژ خود بروید.شاید با توجه به این دو مساله هر بازیبازی که نسخه های پیشین را تجربه کرده باشد از خود بپرسد پس هدف قرار دادن حالت Open World در بازی چیست؟!

 
 هر بازیبازی ، هر چند هم که طرفدار بسیار پر و پا قرص این سری باشد ، با دیدن این همه عوامل نا امید کننده از این نسخه کاملا مایوس شود اما خیلی زود و پس از گذراندن مدتی نه چندان طولانی از بازی ، شما شاهد تغییراتی امیدوار کننده و هیجان بخش خواهید بود. اتفاقات جالب در بازی با ورود شما به گاراژتان آغاز می شود. پس از ورود به گاراژ چهار قسمت مجزا پیش روی شما قرار می گیرد که عبارتست از: گاراژ شخصی،فروشگاه ماشین ، فروشگاه تغییرات ظاهری و همچنین فروشگاه تغییرات موتوری (که البته قبل از رسیدن به این قسمت نیز یک فروشگاه تغییرات موتوری در اختیارتان قرار خواهد گرفت) .
 
 بدون شک یکی از جذاب ترین قسمت ها، فروشگاه خودرو است. در NFS: UnderCover شاهد ماشین های جدیدی خواهید بود که مطمئنا تا کنون مسابقات خیابانی بسیار کمی را با آن ها تجربه کرده اید. این فروشگاه به سه بخش آمریکا، اروپا و ژاپن دسته بندی می شود که در هر بخش می توانید ماشین های ساخت همان منطقه را بیابید. هر بازیباز طرفدار بازی های ریسینگ خواهان این است که با بهترین ماشین ها انواع مسابقات را تجربه کند و این بار نوبت تجربه ماشین های لوکس و خارق العاده ای همچون Buggati ، Shelby ، Pagani Zonda ، McLaren، Lamborghini و غیره در مسابقات زیر زمینی و غیر قانونی است.
 
 مورد بسیار جذابی که پس از ورود به گاراژ با آن مواجه می شوید ، فروشگاه بسیار متنوع و متحول شده ی تغییرات ظاهری است که این فروشگاه نیز به سه بخش رنگ، Vinyl و AfterMarket تقسیم می شود. در بخش رنگ شاهد 7 دسته مختلف از رنگ خواهید بود که هر کدام ویژگی های خاص خود را دارد. برای مثال شما علاوه بر دسته رنگ های متالیک، با دسته هایی همچون مات، کرومیک (رنگ دانه ای) ، قوس و قزحی ، آبگینه و ... نیز رو به رو می شوید و انتخاب از بین این همه رنگ برای شما اندکی دشوار می شود. همچنین شما می توانید هر قسمتی از ماشین (چرخ های عقب، چرخ های جلو، هود، بدنه و ...) را به رنگ دلخواه خود در آورید و در نهایت ماشین خود را طوری طراحی کنید که بیشتر دوست دارید.

هنگامی که به بخش Vinyl ها نگاه می کنیم شاهد تنوع و فراوانی بسیار بسیار زیادی هستیم. شکل هایی که شما می توانید روی خودرویتان داشته باشید ار بی رنگ تا رنگ دار و از پرچم کشور ها ، لوگو شرکت ها تا شماره ها و اشکال فوق العاده خاص را شامل می شود.در وافع تنوع در این قسمت آنقدر زیاد است که شما می توانید به راحتی 2 ساعت وقت خود را روی ظاهر ماشینتان صرف کنید و هنوز هم شکل های زیادی را از دست بدهید!
 
 بخش AfterMarket نیز همان تغییرات آشنای روی بدنه ماشین را در اختیار شما قرار می دهد اما این دفعه با کمی تنوع و تفاوت بیشتر. هر قسمتی را که برای نصب روی ماشینتان انتخاب کنید ، می توانید تنظیماتی را بر روی آن داشته باشید. برای مثال هنگامی که یک رینگ را برای لاستیک هایتان (که از تنوع فوق العاده زیادی برخوردار است) برمی گزینید ، می توانید میزان بر آمدگی یا فرو رفتگی، بزرگ یا کوچکی و حتی پهن یا باریک بودن لاستیک ماشین را نیز تنظیم کنید و این قاعده شامل تمام بخش های بدنه که قابل خرید هستند می شود. 

 
 اما در قسمت تغییرات موتوری مساله مهمی وجود دارد که پس از کمی پیشرفت در بازی توجه شما را جلب خواهد کرد. شما برای هر ماشین و برای هر قسمت از موتور ، سه مرحله آپگرید پیش رو دارید که تقویت های روی یک ماشین فقط مربوط به خود آن ماشین است و روی هیچ کدام دیگر قرار نمی گیرد . اما مشکل اینجاست که مرحله های دوم و سوم برای هر ماشین کمی دیرتر از حد معقول قابل دسترس می شوند و ممکن است در حالی که شما یک ماشین بسیار بهتر خریده اید مرحله های دوم یا سوم برای ماشین قبلی قابل دسترس نشده باشد که به نظر هیچ دلیل منطقی برای تلاش بیشتر و تقویت کردن یک ماشین قدیمی، در حالی که یکی جدیدتر دارید ، وجود ندارد.
 
 موضوع تقویت موتور سرآغاز خوبی است برای بخش دیگری از مسائل این بازی.باید گفت حتی اگر هرگز تنوانستید موتور ماشین خود را تقویت کنید ، اصلا نگران نباشید زیرا هیچ مشکلی برای برد در مسابقات نخواهید داشت.به نظر من و بسیاری دیگر از بازیبازان حرفه ای یا نیمه حرفه ای ، NFS: UC یک بازی فوق العاده آسان و راحت است که این موضوع بر روی هیجان بازی نیز تاثیر می گذارد.شاید برای اثبات این موضوع همین کافی باشد که من ( یک بازیباز نه چندان حرفه ای) ، تا 50% از این بازی را بدون حتی یک شکست طی کردم و از آن به بعد نیز شاهد مشکلات چندانی نبودم. این انتقاد را بیشتر می توانید از زبان بازیبازان با سابقه تر بشنوید و مسلما از مبتدی ها تعریف و تمجید از این سطح دشواری نا مناسب ، خواهید شنید. در روند بازی نیز تنها در بخش داستانی و آنهم گاهی اوقات به چالش خواهید افتاد.
 
 همانطور که اشاره شد روند بازی نیز یک قسمتی نیست و خود به دو بخش JOB و Game تقسیم می شود که حالت اول همان حالت داستانی و حالت دوم شامل مسابقات متعددی می شود که در سراسر نقشه وجود دارد. نکته مهم اینجاست که شما باید هر دو راه را به موازات هم بپیمایید و نمی توانید فقط به داستان یا فقط به مسابقات متفرقه بپردازید بلکه باید مسابقات خارج از داستان را برای باز کردن مسابقات داستان و بدست آوردن پول انجام دهید.
 
 در این نسخه حالت های متنوعی وجود دارد و چند حالت جدید نیز بر بازی افزوده شده است که از بین حالت های جدید می توان به Highway Battle ، Outrun و Cost to State اشاره کرد که دو حالت اول شباهت های زیادی به هم دارند. در حالت Highway Battle یا "نبرد در بزرگراه" که یکی از جذاب ترین حالت های بازی است ، شما تنها یک رقیب دارید و برنده کسی است که بتواند از ترافیک سنگینی ( که البته در حالت های محدودی شاهد آن هستیم) که بر سر راهش قرار دارد عبور کرده و فاصله خود را از حریف به 1000 متر برساند. Outrun نیز بسیار شبیه "نبرد در بزرگراه" است فقط با این فرق که شما مسیر از پیش تعیین شده ای ندارید و راننده ای برنده است که بتواند یک دقیقه از حریف خود پیش بماند. همچنین گفتنی است که حالت Outrun بسیار ساده است و در هنگامی که جلو هستید اگر کمی هوشیار باشید رقیبتان را در بین پیچ و خم های شهر گم می کنید و او خیلی سخت بتواند شما را پیدا کند.

حالت Cost to State می رسیم می توانیم از دو جنبه به آن نگاه کنیم . در این حالت شما باید به مقدار مشخص شده (مثلا 10000 دلار) به شهر خسارت وارد کنید و از دست پلیس ها نیز در حین انجام این کار بگریزید. هر ضربه و هر عملی که شما انجام می دهید خسارت مشخصی وارد می کند که از بین تمام این ها از بین بردن یک ماشین پلیس کمک زیادی به شما در رسیدن به حد لازم در زمان معین شده ، می کند. بازیباز می تواند از دو جنبه به این حالت نگاه کند و در واقع این حالت از نظر عده ای زیبا و مهیج و اکشن است و از نظر عده ای دیگر (من جمله خود من!) خسته کننده و بی هدف.
 
 بعد از پایان هر مسابقه جدولی روی صفحه نمایش داده می شود که شامل درصد پیشرفت شما برای رسیدن به هر مرحله از یک نوع تقویت موتوری است. در واقع شما باید با جمع آوری امتیازات و برنده شدن در مسابقات مستطیل مربوط به هر قسمت از تغییرات موتوری را به حد معینی برسانید تا بتوانید تغییراتی موتوری مرحله های جدید را انجام دهید. اما اطلاعات این جدول فقط به همینجا ختم نمی شود. دو مستطیل دیگر نیز به نام های Earnings Bonus و Parts Discount وجود دارد. مستطیل اول از طریق مانورهای رانندگی همچون پرش ها ، رد شدن با سرعت زیاد و فاصله کم نسبت به یک ماشین شهری ،رانندگی بدون تصادف و ... پر می شود . با پر شدن مستطیل دوم نیز قیمت خدمات و تغییراتی که شما در فروشگاه تغییرات موتوری از آن بهره مند می شوید ، اندکی کاهش می یابد.
 
 
 اگر از بحث پر نکته و مفصل گیم پلی خارج شویم ، داستان این بازی به نظر ما خواهد آمد چرا که در پیش نمایش های این بازی ،مانور زیادی بر روی داستان و میان پرده های جالب آن شده بود.شما در NFS: UC بعنوان یک عامل پلیس هستید و پس از رسیدن به اندکی شهرت، وارد باندی از خلاف کارهای راننده می شوید که به کارهایی مثل دزدیدن ماشین می پردازند. افسر هدایت کننده شما یک زن است که در طول بازی و در میان پرده های زیادی او را خواهید دید. میان پرده هایی این نسخه به صورت کاملا سینمایی است و با بازیگران حقیقی اجرا می شود (درست مانند آنچه در نسخه ی Most Wanted دیدیم! ). در کل می توان گفت داستان و میان پرده های این بازی یکی از نکات امیدوار کننده آن است.
 
 این نسخه از لحاظ بصری و گرافیکی فراز و نشیب های زیادی دارد که نکات منفی آن به مراتب نمایانگر تر از نکات مثبت است. مشکل ها و در حقیقت باگ های گرافیکی نسبتا زیادی گریبان گیر NFS: UC است که از جمله آن ها می توان به ساخته شدن محیط بازی در فاصله هایی مشخص ، در طول مسابقه اشاره کرد. حتی اگر تنظیمات گرافیکی بازی را روی بالاترین حد قرار دهید باز هم شاهد این خواهید بود که بخش وسیعی از محیط های بازی در حین مسابقه بارگذاری می شود که این مشکل بر روی سیستم های خوب و بد بسیاری از بازیبازان مشاهده شده است.
 
 مشکل اساسی دیگر در گرافیک این بازی مربوط به نور پردازی و در واقع سایه گذاری آن می شود. خود من یک بار در حین بازی سایه یک ماشین را به طوری کاملا نا هماهنگ با زاویه ی قرار گرفتن خورشید و درست در پشت سر ماشین دیدم و سایه آنقدر غیر طبیعی زاویه بندی شده بود که انگار یک ماشین دیگر چسبیده به پشت ماشین مورد نظر در حال حرکت است. همچنین سایه ها نیز از همان مشکل محیط های بازی (ساخته شدن در حین بازی) ضربه می خورد که این موضوع تقریبا بر روی همه سیستم ها وجود دارد.
 
 در مورد مدل سازی ماشین ها نیز اختلاف نظرهای زیادی وجود دارد و عده ای آن را عالی و عده دیگر کارتونی می خوانند. به نظر من طراحی ماشین ها به صورت تقریبا دقیق و قابل قبولی انجام شده است و ماشین ها مثل سایر نسخه های دیگر از نمای خوبی برخوردارند و برق جذب کننده ای دارند.
 
 اگر این دو مشکل و چند باگ گرافیکی دیگر را کنار بگذاریم (که البته غیر ممکن است! ) ، به طور کلی گرافیک بازی شباهت بسیار زیادی به نسخه Most Wanted دارد و شاید به سختی بتوان گفت کمی شفاف تر است. 
 
 
 
 به طور قطعی می توان گفت صداگذاری بازی یکی از قوی ترین قسمت های آن است که علی رغم داشتن مشکلاتی کوچک ، واقعا عالی کار شده است. افکت های صدای موتور ، صدای برخورد و جزئیات به صورت کاملا دقیق کار شده است و پس از هر برخورد شما می توانید صدای خورد شدن شیشه ریز ها را در زیر چرخ ماشین خود بشنوید. موسیقی های انتخاب شده برای بازی اغلب ترک هایی مناسب و هیجان آور هستند که البته استثناهایی نیز وجود دارد.اما تنها نکته منفی در مورد صداگذاری این بازی ، تکراری شدن موسیقی های متن بازی بخصوص هنگام مسابقات طولانی تر است که واقعا اعصاب و روان شما را به هم می ریزد.

نقد بازی Gears of wars

نقد بازی Gears of wars  

 

 

این بازی در سبک Shooter توسط شرکت Epic Games (سازنده بازی Gears of wars) در دست ساخت هست و ناشر این بازی شرکت پرکار در نسل جدید یعنی Midway هست. تاریخ انتشار این بازی هم پاییز سال 2007 برای PS3 و PC اعلام شده و تاریخ دقیق انتشار بازی برای X360 هنوز اعلام نشده است.

این بازی به هیچ وجه یک بازی آرام نیست و Jeff Morris تولید کننده بازی در این باره گفته است: شما وقتی در میدان جنگ قرار می گیرید و افرادتان را می بینید که با دشمنان در حال dogfighting (کتک کاری به صورت وحشیانه) هستند و جلوی شما از این طرف به اون طرف در حال دویدن هستند هیچ وقتی برای ایستادن و تماشای آنها ندارید. همچنین نکته کلیدی در قسمت تاکتیک های نظامی دوباره زنده کردن یارهای کشته شده است که با این کار می توان قوای نظامی خود را افزایش داد. این کار فقط توسط بعضی از نیروها و به صورت محدود قابل انجام است.



داستان کلی بازی در بخش Single Player آن به این گونه است که دولت زمین با مردم زمین غیر صمیمی شده و به امور زمین رسیدگی نمیکنند در همین بین کنترل زمین به دست سه غول شیطانی می افتد که سعی در نابودی زمین دارند. شما میتوانید در این بازی با طرح نقشه های جالب مراحل بازی را طی کنید برای مثال یک چیز با ارزش را از پایگاه دشمن بدزدید یا با توپ های بزرگ به یک منطقه که برای دشمنان با ارزش بوده شلیک کنید و آن منطقه را با خاک یکسان کنید. Epic همچنین در این بازی وسایل نقلیه ای قرار داده که یکی از جالب ترین آنها یک بورد است که توانایی پرواز دارد و وقتی شما بر روی این برد قرار می گیرید بازی از حالت اول شخص خارج شده و به حالت سوم شخص در می آید و شما توانایی همه کاری با این برد را دارید حتی می توان در قسمت Multi Player بازی دو نفر بر روی این برد قرار بگیرند و یکی برد را هدایت کند و دیگری به دشمنان شلیک کند البته دشمنان هم خیلی باهوش هستند و می توانند با پنهان شدن کنار مسیری که شما از آن عبور میکنید به صورت ناگهانی بر روی شما پریده و شما را از برد به زمین پرت کنند. شما همچنین می توانید از این برد ها صرف نظر کرده و از پایگاه خود تقاضای خودروهای جنگی با اسلحه های بزرگ بر روی انها کنید که در اسرع وقت توسط یکی از افرادتان به شما تحویل داده می شود.

از Jeff Morris درباره شخصیت بازی و همراهانش سوال شد و او در جواب گفت: در جوخه شما یک راهزن همراه با یک ماسک به صورتش و یک شخص که موهای خود را بافته و بدنش پر از خالکوبی است (همان کسی که در E3 2005 نمایش داده شد) تیم شما را تشکیل می دهند و یک کاراکتر کلیدی از سری های UT به اسم Necris villain Loque در این بازی حضور دارد .

در این بازی یک اسلحه بسیار جالب وجود دارد که در واقع یک اسلحه بیو لوژیکی هست و تیرهایش از نیش حشرات درست شده و شما با آن می توانید دشمنان را بر دیوار یا سقف میخ کنید. دیگر اسلحه جالب بازی Rocket Launcher هست که توانایی پرتاب نارنجک را دارد همچنین می تواند سه تیر به صورت همزمان شلیک کند. همچنین Jeff Morris اظهار داشته که این بازی از UT2004 بسیار عظیم تر است و مپ های بازی چندین برابر UT2004 جزییات و وسعت دارند و اسلحه ها در این بازی با بیشترین تعداد چند ضلعی طراحی شده اند.

در این بازی ماشین هایی وجود دارد که با آنها می توان هم به زیر آب رفت و هم پرید که خیلی جالب به نظر می رسد. همچنین ماشین ها در این بازی دارای مودهای گوناگون هستند و قابلیت ارتقا دارند. Steve Polge سرپرست طراحان بازی در اینباره می گوید: تانک های واقعی توانایی خم شدن و تا شدن را ندارند ولی در این بازی تانک ها این توانایی را دارند. یکی از جالبترین تانک های این بازی تانکی است که قابلیت حمل پنج نفر را دارد بدین صورت که یک نفر راننده و دو نفر تیر انداز و دو نفر بعدی به عنوان مسافر که می توانند هر لحظه از تانک خارج شده و شروع به شلیک به دشمنان کنند.

        


گفته شده است که اگر برای اولین بار تغییر شکل تانک ها را ببینید چشمانتان پهن شده و نفس کشیدن از یادتون میرود به گونه ای که تا خودتان بازی را انجام ندهید و با روبات های دشمن مبارزه نکنید نمیفهمید که چقدر ترسناک و قوی هستند. در این بازی 6 تیم و 24 شخصیت وجود دارند. که با هم تفاوت دارند ولی در کل بین 6 تیم یک توازن برقرار است.


چندین سوال از Chris Wells ، طراح کاراکتر های این بازی:
+ چه تفاوتی بین کاراکترهای بازی وجود دارد؟
Chris Wells: کاراکترها در UT3 دارای استیل و جزییات متفاوتی هستند ولی در کل تیم Necris ها از اسلحه های نانو و از زره های سنگین استفاده میکنند ولی Krall ها از زره ای موقت و سبک و بند تفنگشان از چرم است و مطمئن باشید هر سلیقه ای را راضی می کند. همچنین او گفت در UT3 شما توانایی ساختن شخصیت و طراحی لباس و تغییر زره و اسلحه و کلاه و.... را نیز دارید.

+ چه عواملی در طراحی کاراکترها نقش داشته اند؟
Chris Wells: او می گوید ما همه جوانب را در نظر گرفتیم برای مثال برای طراحی کاراکتر Akasha که یک دختر اهل افریقای شمالی و حوضه دریای مدیترانه هست ، ما روی صورت اون از هنا استفاده کردیم و روی زره او زیور الات قرار دادیم.

+ نظرتون درباره Unreal Engine 3.0 چیست؟ آیا کار با آن راحت هست؟ طراحی کاراکتر با اون چگونه است؟
Chris Wells: خوب در اینکه این یک موتور فوق العاده است شک نکنید ولی طراحی شخصیت با اون کار هر کسی نیست چون باید دارای تخیل عالی ای باشید تا بتوانید کاراکترهای فوق العاده ای را طراحی کنید و من هم از کار با اون راضی هستم.

+ آیا سبک سریع بازی نیازی به این همه جزییاتی که برای بازی طراحی شده دارد؟ آیا بازیکنان حاضر هستند که بازی را متوقف کنند و به تماشای جزییات بازی بپردازند؟
Chris Wells: خوب در جواب شما باید بگم که ما بازی رو طوری طراحی کردیم که در عین سریع بودن جزییات هم به چشم گیمر بیاید و مطمئن باشید هر کس بازی را انجام بدهد اول از همه درباره جزییات به کار رفته در مراحل بازی صحبت می کند.

+ چند کاراکتر در زمان عرضه بازی وجود دارند؟
Chris Wells: بین 18 تا 20 تا در 6 تیم مختلف ولی اندکی بعد از عرضه بازی چند کاراکتر دیگه به بازی اضافه شده و کاراکترها به عدد 24 می رسند.

+ دوست داشتید کدام شخصیت بازی های ویدیویی را شما طراحی میکردید؟
Chris Wells: واقعیتش این است که من واقعا سری Final Fantasy و همه کاراکتر های اون رو دوست دارم.

و اکنون مصاحبه ای با Mark Rein از شرکت Epic Games:
+ آیا ما امسال بازی UT3 را بر روی Xbox360 میبینیم یا اصلا مود جدیدی برای این نسخه طراحی می شود؟
Mark Rein: در جواب به سوال اولتون نه خیر نسخه Xbox360 امسال عرضه نمی شود وبه احتمال زیاد در نیمه دوم سال آینده عرضه می شود و ما اکنون تمام توان خود را برای نسخه PS3 و PC به کار بسته ایم. همچنین مایکروسافت یک برنامه فشرده برای بازی هایی که کریسمس امسال عرضه می شوند دارد به همین دلیل و دلیل دیگر Halo 3 ما امسال این بازی را منتشر نمی کنیم. در مورد مودهای جدید برای X360 باید عرض کنم خود بازی این امکانات رو ندارد و به احتمال زیاد به صورت Content های قابل دانلود در Live قرار میگیرد.


+امتیاز استفاده از موس و کیبورد در Ps3 به چه منظور است؟
Mark Rein: من هیچ نظری در این باره ندارم. سونی نا دانسته یا دانسته به ما گفت که این قابلیت را در این بازی قرار دهید و ما هم از روی صداقت و وفاداری این کار را کردیم.

+ برگردیم به این که چرا GOW برای vista طراحی شد؟ آیا شما میتوانید بر روی Vista بازی کنید؟
Mark Rein: من بازی UT را بر روی لپ تاپم با Vista بازی میکنم و لپ تاپ من به پرواز در می آید. هنوز خیلی زیاد است که برای سیستم عامل جدید ماکروسافت بازی عرضه شود و به درایو های جدید نیاز است تا بتوان بازی های جالبی بر روی آن عرضه کرد. اگر شما از قدرت و توانایی های DirectX 10 به طور کامل استفاده کنید تعداد انگشت شماری می توانند آن بازی را اجرا کنند. من تصمیم دارم بعد از دو سال آینده بازی ای بسازم که بر روی بهترین PC ها با DX9 اجرا نشود و فقط با DX10 قابل اجرا باشد. او همچنین افزود که بازی سازی برای PS3 و X360 به مراتب راحت تر از بازی سازی بر روی PC است زیرا وقتی برای PS3 یا X360 بازی میسازید مطمئن هستید که همه کنسول ها دارای یک قدرت هستند و برای مثال یک PS3 از PS3 دیگر قوی تر یا ضعیف تر نیست ولی در Pc موضوع کاملا فرق میکند و ممکن است یک شخص یک کامپیوتر high-end داشته و هر بازی ای را به راحتی انجام دهد ولی قشر وسیع گیمرها یک همچین کامپیوتری ندارند و ما مجبور هستیم بازی هایی بسازیم که بر روی کامپیوتر های متوسط هم به خوبی اجرا شود و این بزرگترین مشکل ما در رابطه با ساختن بازی برای PC است.